Zoek op de term: ""

2 875 item(s) gevonden (2401 tot 2450)

Persona. Maskers uit Afrika

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
Veel bevolkingsgroepen uit subsaharaans Afrika gebruikten, en gebruiken soms nog steeds, maskers voor rituele, politieke of feestelijke doeleinden. Het ene doel sluit het andere overigens niet altijd uit. Het masker moet worden beschouwd als een geheel dat zowel het object omvat – het eigenlijke masker – als de danser, zijn kostuum en de totale visuele manifestatie. Vandaag zijn de maskers in onze musea verworden tot ‘levenloze’ objecten, doorgaans uitsluitend vertegenwoordigd door in hout gebeeldhouwde gezichten. Veralgemenend kunnen we stellen dat masker ontworpen zijn om het gelaat en de identiteit van de dragers te verbergen. Daarnaast echter onthullen de maskers, met name door hun stilistische kenmerken, informatie over de identiteit van de bevolkingsgroepen die ze in scène brachten tijdens specifieke ceremonies. De samenlevingen die maskers creëerden en gebruikten, beschouwden ze als complexe en levende persoonlijkheden. De meerduidigheid van de term ‘persona’ – de titel van een tentoonstelling in het KMMA in 2009 – vat hun karakteristieken mooi samen. Deze oude Latijnse term heeft immers zowel betrekking op de theateracteur, op de rol die hij speelt als op het door hem gedragen masker. Maskers werden in tal van contexten gebruikt. In meerdere West-Afrikaanse landen worden ze nog steeds aangewend om bovennatuurlijke wezens op te roepen: goden, natuurgeesten en voorouders. Toch blijkt dat ze steeds vaker een ludieke rol spelen. Dit is ook het geval in Congo bij de enkele bevolkingsgroepen die de maskers nog laten dansen. De hier voorgestelde selectie toont representatieve voorbeelden van een aantal functies die maskers gewoonlijk vervullen: heksenjager, beschermer van de oogst en van het dorp, opvoeder tijdens de initiatieperiode, handhaver van de politieke macht, begunstiger van de vruchtbaarheid, vertegenwoordiger van een bovennatuurlijke wereld, begeleider van de zielen, wraaknemer, grappenmaker, enz.

Trommels uit sub-saharisch Afrika

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
Het Koninklijk Museum voor Midden Afrika bezit een rijke collectie van meer dan 8.000 muziekinstrumenten, waarvan 85% afkomstig is uit Congo. Samen met de duimpiano is de veltrommel wellicht het meest karakteristieke muziekinstrument in Afrika ten zuiden van de Sahara. De veltrommel vormt als het ware het hart van het samenspel bij de muzikale begeleiding van rituelen en ceremonieën, alsook van dansperformances die meer op ontspanning zijn gericht. Dit instrument is dus absoluut onmisbaar in de muziek- en danscultuur van subsaharaans Afrika. In de instrumentenkunde worden veltrommels op basis van hun vorm in verschillende categorieën ingedeeld. Een trommel kan open of gesloten zijn, enkel- of dubbelvellig. Men onderscheidt cilindrische, bekervormige, vatvormige, zandlopervormige en conische trommels. De meest voorkomende trommelvorm in subsaharaans Afrika is de cilindrische trommel. De collectie veltrommels van het KMMA is de meest uitgebreide ter wereld voor wat betreft Midden-Afrika en geldt daarom als een belangrijke referentie voor onderzoek. Recent werd de collectie als basis en vertrekpunt genomen voor een kritische evaluatie van de geldende classificatie van muziekinstrumenten. Dit gebeurde in het kader van het Europese project Musical Instrument Museums Online (MIMO), dat de ontsluiting van de collecties van 11 musea als doel heeft. Twee nieuwe types cilindrische trommels werden toegevoegd aan de internationaal erkende classificatie van Von Hornbostel en Sachs. De vaasvormige yolo-trommel van bij de Kuba uit Congo en de cilindrisch-conische entenga-trommel uit Burundi staan voortaan duidelijk gemarkeerd op de wereldkaart van muziekinstrumenten. De ontsluiting van de collectie muziekinstrumenten van het KMMA is dus geen afgesloten verhaal maar tot op vandaag worden nog nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen gedaan.

De foto’s van Herzekiah-Andrew Shanu

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
De uit Nigeria afkomstige Herzekiah-Andrew Shanu (1858-1905) volgde een lerarenopleiding aan de Church Missionary Society en gaf enkele jaren les in de lagere school van Lagos. In 1884 trad hij in dienst bij de Association Internationale du Congo, waar hij negen jaar op de administratie werkte. Hij beëindigde zijn loopbaan ten dienste van de Onafhankelijke Congostaat als onderdistrictscommissaris in Boma. Shanu was in alle opzichten een bijzonder man, maar hij staat vooral bekend om zijn foto’s die een episode vertellen uit de geschiedenis van Onafhankelijke Congostaat. In 1893 zei hij de administratie vaarwel om zich toe te leggen op zijn eigen zaak. Het ging hem al snel voor de wind dankzij activiteiten zoals hoteluitbating, fotografie, verkoop van voedingsmiddelen, confectie en wasserij. Shanu reisde ook naar Europa en bezocht België, Frankrijk, Duitsland en Engeland, wat in die tijd uitzonderlijk was voor een Afrikaan. In 1894 bezocht hij naar alle waarschijnlijkheid de Wereldtentoonstelling van Antwerpen. Hij ontving ook een uitnodiging van de Société belge d’études coloniales en gaf enkele lezingen in Brussel, voor de Cercle royal africain, en ook in Tienen. Tijdens zijn verblijf in België maakte hij kennis met luitenant Charles Lemaire. Later, in Congo, ontmoetten beide mannen elkaar opnieuw. De notities van Lemaire verhalen de ontboezemingen en indrukken van Shanu die, in de ogen van Lemaire, een “intiem contact had met de mensen van zijn ras”. Tijdens de anti-Leopoldcampagne van Edmund D. Morel en de Congo Reform Association kwam Shanu in contact met Morel en bezorgde hem informatie, onder meer over aan de gang zijnde processen. Door zijn betrokkenheid in deze zaak werd Shanu uitgestoten uit de Europese gemeenschap van Boma. Dit leidde tot het faillissement van zijn handelsactiviteiten en allicht ook tot zijn zelfdoding in september 1905. Het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika bewaart een zestigtal aan Shanu toegeschreven foto’s onder de vorm van glasplaten en clichés.

MIM collectie

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée des instruments de musique - MIM
Bruxelles - Bruxelles
Zowat 1200 stukken uit de collectie van het mim staan tentoongesteld op vier verdiepingen die elk een eigen invalshoek bieden. +2 Een zaal met thematische opstellingen biedt een chronologisch parcours van muziek in het oude Egypte tot experimenten met historische uitvoeringspraktijk uit de negentiende eeuw. Hier ontdekt u dat de viool in het westen niet altijd zoveel aanzien genoten heeft als vandaag, en ook hoe de aan mode onderhevige smaak van de Europese aristocratie en burgerij de muziekinstrumentenbouw heeft beïnvloed. +4 Na de tijdelijke tentoonstelling SAX200, die in deze zaal plaatsvond, werken wij hard aan nieuwe opstellingen. De heropening van zaal +4 wordt verwacht tegen begin 2016. +1 Nogal wat bezoekers vinden de zaal die gewijd is aan instrumenten uit de traditionele muziek de leukste. De tocht start in België en gaat via een rist Europese tradities naar culturen uit de hele wereld. Naast de overbekende Schotse versie blijken vele landen hun eigen soort doedelzak te hebben, Tibetaanse monniken maken muziekinstrumenten uit beenderen van overleden confraters, en Afrikaanse spleettrommen zijn de plaatselijke vorm van Twitter. -1 "Musicus mechanicus" tenslotte is de titel van de verzameling mechanische, elektrische en elektronische instrumenten. Pronkstuk is het componium, een negentiende-eeuws orchestrion dat automatisch een oneindig variërend muziekstuk componeert ! Op deze verdieping vindt u ook de klokken en een heus beiaardklavier. De omkadering bestaat uit paneelteksten, illustraties, foto's en een gratis sonorisatiesysteem.

Het oeuvre van de schilder Léon Dardenne

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
Tussen 1898 en 1900 nam de schilder Léon Dardenne (1865-1912) deel aan een wetenschappelijke zending naar Katanga, die geleid werd door Charles Lemaire. Zijn taak bestond er in grafisch en beschrijvend documentatiemateriaal aan te maken. Hoewel dit bovenal op een objectieve manier moest gebeuren, kwam zijn temperament hierbij toch naar boven. Zijn vakkennis en zijn werken vulden die van fotograaf François Michel (1855-1932) aan. Het merendeel van de werken die tijdens deze expeditie door Léon Dardenne werden verwezenlijkt, wordt bewaard in het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Het gaat om voorstellingen van fauna, flora, landschappen, dorpen, scènes uit het sociale leven en portretten. De in een album samengebrachte botanische en zoölogische prenten worden gewaardeerd voor hun wetenschappelijke nauwkeurigheid. De verzameling omvat ook karikaturen, gepubliceerd in het tijdschrift Le Petit Bleu, en satirische tekeningen over de exploitatie van de natuurlijke rijkdommen, die dateren van na de Katanga-expeditie. De kunstenaar verdedigt er de Onafhankelijke Congostaat in het kader van de internationale campagne tegen de gewelddadige rubberexploitatie. De belangstelling van Dardenne voor socioculturele aspecten schemert door in zijn iconografie, maar is vooral duidelijk in de door zijn familie bewaarde aantekeningen. In weerwil van de typische vooroordelen van zijn tijd toont hij eerbied voor de gebruiken en voor de solidariteit, en interesseert hij zich voor dansen en lokale technieken. Hij portretteerde de dignitarissen van Katanga en illustreerde de mnemonische optredens van het Mbudye-genootschap. Uit zijn schilderijen blijkt dat hij moeite had met de beheersing van het felle licht in de door hem bezochte regio’s. Zijn landschappen transformeren zich op het ritme van de seizoenen. Het regenseizoen wordt overheerst door het groen van de vegetatie, terwijl het droge seizoen zich kenmerkt door blekere tinten. Bij de lokale gemeenschappen wekte zijn werk zowel fascinatie als wantrouwen op.

Spreekwoordendeksels uit Neder-Congo

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
De spreekwoordendeksels waren vroeger in gebruik in Neder-Congo en in de enclave Cabinda. Ze werden versierd met verschillende gesculpteerde afbeeldingen die tal van bekende spreuken uit de regio illustreerden. Vooral de Woyo gebruikten en maakten ze, maar ze waren ook in zwang bij naburige volkeren. Zowel mannen als vrouwen gebruikten de deksels. Het houtsnijwerk, uitgevoerd in verscheidene houtsoorten, was echter voorbehouden aan de mannen. Sommigen onder hen verwierven een grote faam. Mensen kwamen soms van ver en telden een stevige prijs neer voor een deksel van de hand van een getalenteerde kunstenaar. De deksels werden voor vele doeleinden gebruikt, maar in de eerste plaats waren ze bedoeld om uiting te geven aan een gedachte, een verwijt of een mening. Het deksel werd dan op de pot gelegd waarin het eten werd opgediend. Ze dienden immers voornamelijk om kleine of grote geschillen in een gezin op te lossen. Reeds in de jaren 1950 raakten de deksels in onbruik. Sommige verzamelaars brachten grote aantallen ervan mee en noteerden ook de betekenis van de gesculpteerde motieven, de naam van de houtsnijder of de gebruikte houtsoort. Hoewel we een aantal iconografische geheimen hebben kunnen ontrafelen, blijft het erg moeilijk om de exacte betekenis van de deksels te achterhalen. De betekenis van de spreekwoordendeksels kan immers verschillen volgens de context. Anderzijds kunnen meerdere spreuken voorgesteld worden aan de hand van dezelfde afgebeelde symbolen.

Space Hero

Tentoonstellingen Varia
Euro Space Center
Libin - Région Wallonne
U kruipt alleen,met uw gezin of met vrienden in de huid van een Space Hero en neem deel aan een ruimtemissie. Dit rollenspel op tablet speelt zich buiten af. U kruipt in de huid van een Space Hero en aan de hand van een tablet neemt u deel aan een ruimtemissie in open lucht. U reist doorheen de ruimtetijd van 4 werelden: de verovering van de ruimte, telecommunicatie, sterrenkunde en ruimte-industrie. U gaat uitdagingen aan (denkvermogen, bekwaamheid, waarneming) en wint punten naargelang de snelheid en de juistheid van uw antwoorden... maar ook van de eigenschappen van uw personage! Vergis u dus niet, kies de goede avatar!

Bezoek het Zwin Natuur Park

Uitstappen / Ontdekkingen / Patrimonium Wandelingen
Zwin Natuur Park
Knokke-Heist - Vlaams Gewest
Coronamaatregelen Zwin Natuur Park Update maatregelen 2/11/20 Beste bezoeker, We zijn heel blij om je in het Zwin Natuur Park te mogen verwelkomen. We houden hierbij uiteraard rekening met de verschillende maatregelen die de Nationale Veiligheidsraad voorschrijft zodat je in alle veiligheid kan genieten van het mooie Zwin Natuur Park. Het reserveren van een ticket is verplicht. Het dragen van een mondmasker is verplicht in alle binnenruimtes en langs het huttenparcours. Het dragen van een mondmasker is niet verplicht in de Zwinvlakte. Samenscholingen zijn toegelaten tot maximaal 4 personen (uitgezonderd voor gezinsleden die onder één dak wonen). Het bezoekerscentrum mag enkel betreden worden als je vooraf een ticket gereserveerd hebt. Het huttenparcours en de Zwinvlakte zijn toegankelijk, geniet volop van het Zwin in de buitenlucht. De permanente tentoonstelling over de vogeltrek en de panoramatoren zijn gesloten. Zwinbistro “The Shelter” is gesloten, picknicken in het park is niet toegelaten. De bistro biedt wel take away aan om mee te nemen op jullie wandeling of naar huis. Meer info : theshelterknokke.be Gelieve de federale maatregelen steeds te respecteren en het aantal nauwe contacten te beperken, ook in het Zwin Natuur Park.

Stad en architectuur in Congo, 1885-1940

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
De fotocollectie van het Koloniaal Bureau biedt waardevolle informatie over de ontwikkeling van de architectuur en stedenbouw in het koloniale Congo. Het Koloniaal Bureau werd in 1907 opgericht door Leopold II als een economische documentatiedienst die potentiële investeerders moest informeren over Congo. De fotocollectie werd vermoedelijk in 1941 aan het KMMA geschonken. Ze bevat in totaal 7.233 foto’s. De collectie vormt een belangrijke aanvulling op het archief van het Koloniaal Bureau, dat bewaard wordt in het Afrika-archief van het Belgisch Ministerie van Buitenlandse Zaken. De fotocollecties van het Koloniaal Bureau behandelen een uiteenlopende reeks onderwerpen. Een beperkte reeks foto’s gaat over etnografische onderwerpen, zoals dorpen, markten, de zogenaamde “types indigènes”, etc. Een gedeelte bestaat uit landschapsfotografie met beelden van bergen, rivieren en watervallen, en een opmerkelijke reeks ‘wolkenformaties’. Het overgrote deel van de collectie bestaat echter uit foto’s die de infrastructuur van het koloniale project documenteren: spoorwegen, havens, bruggen, opslagplaatsen, stadsgezichten, allerhande gebouwen. De foto’s van infrastructuur zijn meestal geordend in typologische reeksen: woningen, ziekenhuizen, scholen, postgebouwen, commerciële gebouwen, arbeiderskampen, maar soms ook op thema, zoals “hygiëne”, of op auteur. De collectie bevat een interessante fotoreportage over Katanga in de periode 1910-1914, gemaakt door Edmond Leplae, de toenmalige directeur van de landbouwkundige dienst van het Ministerie van Koloniën. Opmerkelijk is ook het fotografisch verslag van dokter Duren over de medische infrastructuur in Astrida, Boende en Bukama. Hoewel het Koloniaal Bureau een officiële documentatiedienst was, omvatten de collecties ook talloze beelden van missieposten. Vanaf 1933 ontwikkelde het Koloniaal Bureau zich tot een orgaan voor koloniale propaganda. Zo speelde het een belangrijke rol in de organisatie van afdelingen over Belgische Kongo op diverse wereldtentoonstellingen. Na de Tweede Wereldoorlog werd het Koloniaal Bureau opgenomen in het Ministerie van Koloniën. In 1947 werd het echter opgedoekt en vervangen door nieuwe structuren.

De foto’s van de expeditie van Charles Lemaire

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
François Michel (1855-1932) reisde als fotograaf en taxidermist mee op de expeditie van de militair Charles Lemaire. Onderweg stond hij in voor het maken van de expeditiefoto’s en de aanleg van een natuurhistorische collectie. Michel trok samen met Lemaire, karavaanleider Justin Maffei, kunstschilder Léon Dardenne en de geologen Jean De Windt en William Caisley tussen april 1898 en september 1900 van de Afrikaanse oostkust, over Moliro tot aan het Dilolo-meer. De terugreis via de Congo-rivier eindigde na 6600 km aan de westkust van Afrika. Naast enkele Europeanen, bestond de expeditie uit honderden Afrikanen die waren aangeworven als boy, wasvrouw, drager of soldaat. De Europese leden van de missie moesten verschillende taken vervullen. Zo werd de expeditie onder andere aangewend om tentoonstellingsmateriaal te verzamelen voor het Congomuseum in Tervuren. Deze nieuwe permanente instelling zou op 15 mei 1898 haar deuren openen, na de tijdelijke tentoonstelling in het kader van de expo Brussel-Tervuren 1897. Typerend voor de eerste expedities in dienst van het museum was dat de meest uiteenlopende zaken werd verzameld: etnografische objecten, prehistorische gebruiksvoorwerpen, natuurhistorische specimens, geologische stalen, enzovoort. Bij gebrek aan scholing bij de deelnemers aan de expeditie werd er echter weinig achtergrondinformatie over de stukken opgetekend. Naast de wetenschappelijke objectieven had de missie ook duidelijk politieke doeleinden. Lemaire diende kaarten op te stellen van de regio die zich op de grens bevond tussen de Onafhankelijke Congostaat en het Brits koloniaal gebied. De expeditie moest ook leiden tot de militaire onderdrukking van een lokale opstand, waarbij slachtoffers vielen aan beide zijden. Deelname aan een expeditie was een risicovolle onderneming. Jean De Windt en William Caisley verdronken en Maffei werd ziek gerepatrieerd. De meeste slachtoffers vielen echter onder de dragers die door de harde levensomstandigheden in de karavaan stierven door uitputting en ontbering.

Machtsvertoon | Over prestige en symbolen

Tentoonstellingen Permanente expo's
MAS - Museum aan de Stroom
Antwerpen - Anvers
Het MAS is open! Breng ons gerust terug een bezoekje, maar hou wel rekening met de verschillende voorzorgsmaatregelen. Lees ze aandachtig: mas.be/coronavirus. Wacht je nog liever wat langer? Het MAS is ook altijd online open. Macht is van alle tijden en alle regio’s. Sla de krant open en u kunt er niet omheen. In deze expo ontdekt u allerlei vormen van macht. In Antwerpen, maar ook in de rest van de wereld. Is het uw rijkdom, schoonheid of net afkomst die het verschil maakt? Welk type macht past u het best? Macht is overal Macht is verleidelijk en is overal. Soms lijkt het een spel, maar meestal is het pure ernst. Een niet te stoppen honger naar macht leidt maar al te vaak tot geweld. Op verdieping +4 ontdekt u aan den lijve hoe macht werkt. Dompel u erin onder Wanneer u de zaal binnenkomt, wordt u meteen bedolven onder beelden en geluiden van machtsvertoon van over de hele wereld. Eraan ontsnappen is onmogelijk. Of toch? Machthebbers houden immers maar stand zolang het publiek hen bewondert. Als het publiek zich verzet, worden machtssymbolen vernietigd. Een macht-reis door de tijd Ontdek hoe Hans Christoffel, kapitein bij het Nederlandse leger in Oost-Indië, Sumatra onder controle hield. Of reis af naar het Antwerpen uit de 16de eeuw en maak kennis met het turbulente Spaanse bewind van toen. Neem vervolgens een kijkje in Japan waar vanaf de 17de eeuw samoerai en keizers de macht verdeelden en hoe dat doorspeelt in de opvoeding tot vandaag. En dan naar Centraal-Afrika, waar we u een blik gunnen op een exclusieve verzameling kunstwerken die gemaakt werden tot eer en glorie van lokale leiders. Eindig uw reis bij het mana of de goddelijke kracht in Polynesië. De kunstinstallatie van Maori kunstenaar George Nuku toont u zijn visie op het Polynesische erfgoed in Westerse musea.

De hoofdrolspelers van de Onafhankelijkheid

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
Het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika bewaart de archieven van Jules Gérard-Libois (1923-2005). Hij was de oprichter van het Afrika Studie- en Documentatiecentrum (ASDOC). Dit befaamde centrum is nu in het KMMA opgenomen als de afdeling Eigentijdse Geschiedenis. De archieven van Jules Gérard-Libois bevatten, onder andere, een belangrijke verzameling foto’s die informatie verschaffen over de evenementen en de figuren die een ingrijpende rol gespeeld hebben bij de onafhankelijkheid van Congo en gedurende de postkoloniale periode. Deze bevatten bovendien geluidsopnames van de onderhandelingen tussen België en Congo uit 1960, evenals een collectie werken en tijdschriften. De archieven werden opgebouwd tussen 1958 en 2004 tijdens de volledige beroepsactiviteit van Gérard-Libois. Dit gebeurde in het kader van publicatieprojecten van werken gewijd aan de politieke evolutie van Congo en de Belgisch-Congolese betrekkingen, wat de belangrijkste onderzoeksdomeinen waren van het Centrum voor socio-politiek onderzoek en informatie (Centre de recherche et d'information socio-politiques ou CRISP ), dat ook door Gérard-Libois opgericht werd. Deze werken waren vooral bestemd om Congolese onderzoekers toegang te verschaffen tot betrouwbare bronnen over de geschiedenis van Congo. De archieven overspannen een heel groot stuk van de Congolese geschiedenis, gaande van 1940 tot het moment dat Laurent Désiré Kabila in 1997 aan de macht komt. Een heel belangrijke reeks is gewijd aan de werken van de Belgische parlementaire Onderzoekscommissie over de omstandigheden van de moord op Patrice Lumumba, de toenmalige eerste minister van Congo, in januari 1961. J. Gérard-Libois zetelde als expert in deze commissie in 2000-2001. De tweede belangrijke reeks is die over de rol van Che Guevara in de Congolese guerrilla in 1965. De andere reeksen handelen over Congo tijdens de Tweede Wereldoorlog (1940-1945), de periode voorafgaand aan de onafhankelijkheid van 1960, de opstanden tijdens de jaren 1960, het regime van Mobutu (1965-1993), het traject van Laurent Désiré Kabila (1979-1999), enz.

De Tram Experience

Diverse Activiteiten Culinair evenementen
Place Poelaert
Bruxelles - Bruxelles
DE TRAM EXPERIENCE, EEN UNIEKE REIS IN DE WERELD VAN DE GASTRONOMIE Wat dacht u van een rit aan boord een tram die alles wegheeft van een gastronomisch designrestaurant? Twee uur lang proeft u er van een driegangenmenu ontsproten aan het brein van topchefs uit sommige van de belangrijkste fijnproeversteden ter wereld, dit alles met een uniek uitzicht op Brussels by night. Six voyages sont proposés chaque semaine. Tous les voyages partent de la Place Poelaert. Mardi* à 20h Mercredi* à 20h Jeudi* à 20h Vendredi à 20h Samedi à 20h Dimanche > à 19h (du 30 août au 16 octobre 2016 et du 15 mai au 16 juillet 2017) > à 12h (du 17 octobre 2016 au 14 mai 2017) * Nous donnons la priorité aux privatisations les mardis, mercredis et jeudis. Nous vous renvoyons au calendrier général pour vérification en fonction des jours fériés et autres indisponibilités éventuelles. Heure d'embarquement ? Les passagers doivent se présenter au plus tard à l’heure indiquée sur la carte d’'embarquement . Le Tram Experience quitte son lieu de départ à l'heure prévue. Circulant sur le réseau normal, le Tram Experience n'est pas en mesure d'attendre les retardataires. Nous vous renvoyons aux conditions générales de vente pour les autres modalités. Quelle est la durée du voyage ? Menu " Tram " : 2 heures – 2h10 environ Menu " Experience " (le vendredi et le samedi): 2h45 environ

Leven & Dood | Over goden en mensen

Tentoonstellingen Permanente expo's
MAS - Museum aan de Stroom
Antwerpen - Anvers
De dood is mysterieus en intrigerend en neemt in elke cultuur een prominente rol in. De ene vreest ervoor, de andere streeft ernaar. Voor sommigen is het een nieuw begin. Hoe staat u zelf tegenover de dood? En welke mythes zijn voor u nog een geheim? Ontrafel enkele grote levensvragen. Goden en mensen aan het woord Betreed de onderwereld met zijn gruwelijke goden, luister naar de verschillende mythes die de dood wilden verklaren en interpreteer de verschillende filosofische ideeën over leven en dood. Wetenschappers en filosofen, goden en mensen gaan in op onze grote levensvragen en proberen de talrijke mythes te verklaren.   Persoonlijke getuigenissen Het geloof in het hiernamaals is een heel persoonlijke zaak. Tussen de grote verhalen door laten we daarom ook gewone Antwerpenaars aan het woord. Zij vertellen u over hun persoonlijke overtuiging. Ontdek de verschillen én gelijkenissen in hun opvattingen over leven en dood.     Een wandeling door de duisternis Een bezoek aan de expo ‘Over goeden en mensen’ start met een tocht door de duisternis. Laat u leiden door bevreemdende klanken die verwijzen naar het geluid van de Big Bang. 

De lantaarnplaatjes van Henry Morton Stanley

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
De collectie van Henry Morton Stanley bevat een zeldzame reeks van 63 lantaarnplaatjes, een deel van de memorabilia die Denzil M. Stanley in 1954 heeft geschonken aan het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika ter nagedachtenis aan zijn vader, Henry Morton Stanley (1841-1904), de beroemde ontdekkingsreiziger die Midden-Afrika doorkruiste. Lantaarnplaatjes werden lang geleden al gebruikt om afbeeldingen te tonen. In de 19de eeuw ging men lantaarnplaatjes vooral gebruiken in het onderwijs. Zo een lantaarnplaatje bestaat uit twee dunne glasplaatjes waartussen een afbeelding geklemd zit. Aanvankelijk werden dunne kleurlaagjes met de hand op de glasplaatjes aangebracht. Door de ontwikkeling van het procedé met droge platen en het gebruik van sterker licht, werd het mogelijk om foto’s – en in het geval van Stanley ook fotografische en gegraveerde reproducties – te projecteren. Het plaatje zat in een lantaarn en er werd gaslicht door gestuurd om de afbeelding te projecteren voor het publiek. Stanley liet de lantaarnplaatjes zien tijdens zijn voordrachten, net zoals we dat vandaag doen met een dia- of PowerPointpresentatie. Om de verkoop van zijn publicaties te financieren, gaf hij regelmatig lezingen aan zowel genootschappen van geleerden als op professioneel georganiseerde tournees, waarmee hij veel succes oogstte. Dit bracht Stanley van Groot-Brittannië tot in Australië en Nieuw-Zeeland, en in de jaren 1890 doorkruiste hij de hele VS. Stanley was heel bedreven in het projecteren van de lantaarnplaatjes. Niet alleen kon hij er de aandacht van het publiek mee vasthouden en zijn reisverhalen mee onderbouwen, de plaatjes kwamen ook tegemoet aan het verlangen van de toehoorders naar tastbaar exotisme. Ze beelden de meeste ontdekkingsreizen van Stanley af: van de zoektocht naar Livingstone in 1871-1872 tot de redding van Emin Pasha in 1887-1890. De voor ‘thuisreizigers’ bedoelde plaatjes schetsten de gebruikelijke stereotiepen en propaganda die op dat moment gangbaar waren in de verschillende koloniale grootsteden en bij hun publiek. Omdat lantaarnplaatjes fragiel zijn, zijn er momenteel nog slechts weinig te vinden. Vandaag worden ze beschouwd als een uiter

De voorwerpen van de mukanda-initiatie

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
Het oude mannelijke initiatieritueel mukanda kent een grote geografische verspreiding. Oorspronkelijk bestond dit gebruik vooral voor kinderen of jonge adolescenten van 9 tot 15 jaar. In het kader van de mukanda werden tal van objecten vervaardigd, soms door de besnedenen zelf. De enkele hier voorgestelde werken geven een idee van de uitgebreide etnografische collectie die het KMMA bezit over dit boeiende onderwerp. De van hun ouders afgezonderde adolescenten werden besneden door een man die bedreven was in deze operatie. Ze vertoefden verschillende maanden, soms zelfs jaren, in een kamp in de wildernis. Tijdens deze harde afzonderingsperiode leerden ze een weerstand op te bouwen en de regels van de dorpsgemeenschap te eerbiedigen. Ze werden ingewijd in de mythes, in allerhande ambachten en in de jacht, en ze leerden ook op gepaste wijze om te gaan met vrouwen. Wanneer de mukanda ten einde liep, waren de geïnitieerden niet langer kinderen maar mannen in staat actief deel te nemen aan het gemeenschapsleven. Tussen de voorwerpen van het mukanda -ritueel bevinden zich maskers die, afhankelijk van model en cultuur, konden gedragen worden door de besnedenen zelf, of ook door bepaalde dignitarissen, verantwoordelijk voor het kamp en voor de jongeren. Beeldjes met magische krachten beschermden de besnedenen terwijl andere, door hun symboliek, eerder een didactische rol vervulden. De mukanda kende een grote verspreiding. Dit ritueel is of was gangbaar in heel het zuiden van de DR Congo (provincies Katanga, West-Kasaï en Bandundu), het noordoosten van Angola (met name in de provincies Noord- en Zuid-Luanda, Malanje en Uige), en in het noorden van Zambia (in de noordwestelijke provincie). De Lunda- en de Chokwe-bevolkingsgroepen droegen het meeste bij tot de verspreiding ervan.

Museum De Reede | De collectie

Tentoonstellingen Permanente expo's
Museum De Reede
Antwerpen - Vlaams Gewest
De collectie bestaat uit werken op papier: litho’s, gravures, etsen, houtdrukken en tekeningen van meer dan een dozijn kunstenaars uit zeven landen op drie continenten en overspant vijf eeuwen van de 17e tot en met de 21e. Kern van de collectie zijn een 150tal werken van drie van de grootste graveurs allertijden. Drie kunstenaars die elk de mens als doelwit hebben. Francisco Goya en Félicien Rops de medemens, de maatschappij ontledend, Edvard Munch zichzelf, binnenste buiten kerend. Nocturne - Maandelijks een avond nader aan te kondigen TECHNIEKEN Papier Generaliserend kan men stellen dat werken op papier, grafische kunst, een geringere mate van belangstelling en waardering wordt toebedeeld dan de schilder- of beeldhouwkunst, ja zelfs achterblijft bij fotografie. Een grafisch kunstenaar moet naast al het andere aan kunstzinnigheid een grote ambachtelijke en technische bekwaamheid hebben om door het gekozen procédé een goed werkstuk af te leveren. Litho's Om bij schilderkunst te blijven, als variant op het gezegde dat een slecht schilderij van een bekend kunstenaar ‘beter’ is dan een goed werk van een onbekende schilder, zou je kunnen stellen dat in het oog van het publiek, van een en dezelfde kunstenaar, een minder goed olieverfschilderij meer genade vindt dan een briljante ets of litho van hem. Edvard Munch, als voorbeeld, munt mogelijk sterker uit in zijn litho’s dan in zijn schilderijen. Gravures Al worden de oudste gravures gedateerd 1398, het jaar 1430 wordt beschouwd als het startschot van de grafische traditie in Duitsland. Een lijst van de meest belangrijke exponenten van deze kunstvorm zou aanvangen met Albrecht Dürer, gevolgd in vogelvlucht door Hans Holbein de jongere, Hendrick Goltzius, Rembrandt, Goya, Rops, Honore Daumier, Munch, Max Klinger, Käthe Kollwitz en afsluiten met Pablo Picasso. Geenszins een ‘slecht gezelschap’. Etsen Albrecht Dürer (1471 – 1528) Hans Holbein de jonge (1497 – 1543) Hendrick Goltzius (1558 – 1617) Rembrandt van Rijn (1606 – 1669) Francisco Goya (1746 – 1828) Félicien Rops (1833 – 1898) Max Klinger (1857 – 1920) Edvard Munch (1863 – 1944) Käthe Kollwitz (1867 – 1945) Pablo Picasso (1881 – 1973) Houtdrukken Met name in de oosterse traditie veel toegepast. Er zijn musea in landen als Japan en Korea van louter bewaard gebleven blokken. Het was bij uitstek de Japanse houtsnedekunst, die bijdroeg tot een opleving in de 2e helft 19e eeuw, vooral in Frankrijk, van belangstelling voor alles Japans, het ‘japonisme’ genoemd. Deze stroming heeft sterke invloed uitgeoefend op aanhangers van het impressionisme en heeft zijn invloed behouden op trends als art nouveau en cubisme. Tekeningen De drie pijlers van de collectie, Goya, Rops en Munch, zijn omringd door het grafisch werk van andere kunstenaars. Gedeeltelijk zijn deze laatsten minder bekend bij het grote publiek en is hun oeuvre van meer bescheiden betekenis. Echter het gehalte van het getoonde werk laat toe hen een plaats te laten vinden in de ‘galerij’ van kunstenaars die zich door de eeuwen heen hebben toegelegd op grafische kunst in al de verschillende vormen van techniek.

De archeologische opgravingen van Sanga

Tentoonstellingen Permanente expo's
Musée royal de l'Afrique centrale
Tervuren - Brabant Flamand
Het grafveld Sanga ligt in het Noorden van de provincie Katanga waar de Congostroom de moerassen van de Upemba-depressie doorkruist. Archeologisch onderzoek toonde aan dat de rijkdom van de rivier er sinds lange tijd wordt geëxploiteerd en maakte het mogelijk om 1500 jaar geschiedenis van het gebied te achterhalen. Tot nog toe zijn er in de depressie een vijftigtal archeologische vindplaatsen gekend. Slechts zes sites zijn opgegraven tijdens campagnes in 1957, 1958, 1974 en 1975. De best bestudeerde site is het grafveld van Sanga aan de oever van het Kisale-meer. De collectie ‘Sanga’ van het KMMA bevat vooral archeologische voorwerpen uit de opgravingen van 1957, die onder leiding stonden van Jacques Nenquin. De grafgiften van 34 van de in totaal 55 graven worden bewaard op het KMMA. Het menselijk botmateriaal kwam terecht in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen en in het Nationaal Museum van Lubumbashi. Daarnaast bevat de collectie van het KMMA ook materiaal verzameld op verschillende plaatsen in het gebied, dat in de loop van eerste helft van de 20ste eeuw werd geschonken aan het museum. De meeste graven in de collectie dateren uit de Kisaliaanperiode (10de-12de eeuw AD). Tien graven kunnen op basis van aardewerkstijl toegewezen worden aan recentere periodes. De samenstelling van de graven geeft inzicht in de sociale organisatie, politiek en economie van deze maatschappijen die reeds een uitgesproken hiërarchie kenden en deel uitmaakten van een bloeiend handelsnetwerk. De grafgiften bestaan uit talrijk aardewerk en metalen sierraden en werktuigen. In sommige graven werden ‘croisettes’ gevonden. Dit zijn koperen kruisvormige staafjes die gebruikt werden als betaalmiddel. Eén graf is opvallend rijk. Er werden 29 potten, 47 armbanden, 25 enkelbanden, 33 ringen, een halsketting en een zware koperen gordel met ijzeren speerpunten en messen gevonden. Het voorkomen van enkele rijkere kindergraven geeft aan dat sociale status erfbaar was.
2 875 item(s) gevonden (2401 tot 2450)