De gebroeders Ross gaan nog een stap verder in het vervagen van de grens tussen fictie en documentaire door te filmen in een bar in New Orleans die eigenlijk in Las Vegas zou moeten zijn (waar de buitenopnamen zijn gemaakt). Achttien uur filmen om de laatste dag en nacht van een “dive bar” en diens fauna – zijn werknemers, stamgasten en passerende klanten – in beeld te brengen. Alles vervloeit hier met elkaar. Acteurs of docu-personages? Je vraagt het je al snel niet meer af. Wanneer de magie toeslaat, word je deel van dit vertrouwde stukje schemerleven in dit oord van verderf waar je schuilt voor het geweld van de buitenwereld (eventuele parallellen met de Nova zijn louter toeval). Ook hier maakt het niet uit wat er gezegd wordt: de gebaren, de blikken, de nabijheid en de conflicten verhevigen de elders opgelopen wonden.