“Estate, a rêverie” volgt de langzame dood van een groot sociaal wooncomplex in Oost-Londen. Zimmerman woonde er al 17 jaar, toen de lokale overheid in 2007 besloot dat een groot deel van de flats gesloopt moest worden. Gedurende zeven jaar filmde ze zorgzaam de bewoners van de wijk, die voor een groot deel blut en gemarginaliseerd waren. Nauwkeurig legde Zimmerman de geleidelijke sluiting van de flats vast, tot de verzegeling met antikraakbekleding toe. Doordat ze over zoveel materiaal beschikte, kon Andrea experimenteren met verschillende vertelvormen. Het resultaat is een unieke hybride mix van documentaire, historische reconstructies, interventies in de publieke ruimte en korte scènes die door de bewoners gespeeld werden. Zo werd het een film die, dankzij de medewerking van een gemeenschap, van binnenuit vertelt hoe onrechtvaardigheid aanvoelt. Hoe machteloosheid wordt ervaren door mensen die op gespannen voet leven met de kapitalistische logica, die niet enkel de stedelijke ruimte opnieuw vormgeeft maar ook de manier waarop menselijke relaties daarin zijn ingebed. Inmiddels zijn de sociale woningen vervangen door beveiligde complexen... Ten tijde van de release stond de film op de shortlist van de Grierson Awards.