Beatrice Rana

Gaspard de la nuit was niet Ravels eerste verkenning in de sprookjeswereld, maar de feeërieke onschuld uit Ma mère l’Oye verdwijnt in het duistere drieluik uit 1908. Dankzij de referentie aan Aloysius Bertrands gelijknamige gedichtenbundel werd Gaspard niet alleen een virtuoze show-off, maar eveneens een poëtisch proefstuk, inclusief waternimf, Faust-referenties en een gemene dwerg. Mendelssohn keerde dan weer zijn rug naar tekstbronnen en maakte dit duidelijk in Lieder ohne Worte. Zangerige pianostukken waren geen nieuw gegeven, maar Mendelssohn liet met zijn acht volumes de critici gissen naar een betekenis achter elk titelloos lied. De Italiaanse pianiste Beatrice Rana sluit haar recital af met Brahms’ Sonate nr. 2 waarin de 19-jarige componist zich liet verleiden door een minnelied.