De cinema van Jocelyne Saab stopt niet bij de grenzen van haar land. Opgevoed in de pan-Arabische ideologie, behoort ze tot een generatie die erfgenaam is van de onafhankelijkheidsstrijd van na de Tweede Wereldoorlog. Terwijl in Libanon de pro-Palestijnse strijd tegenslagen ondervindt in het conflict dat het land verscheurt, gaat Saab andere strijdtonelen documenteren. Eerst in Egypte. Vervolgens in de Westelijke Sahara, waar leden van het Polisario Front een jaar eerder de onafhankelijkheid van de Democratische Arabische Republiek Sahara hadden uitgeroepen. Na het vertrek van de Spaanse kolonisator laten Marokko in het noorden en Mauritanië in het zuiden hun oog vallen op deze regio (voorheen de Spaanse Sahara genoemd). Maar de onafhankelijkheidsbeweging, die aanvankelijk was opgericht om tegen de Spaanse aanwezigheid te vechten, verzet zich nu tegen de bezetting van haar grondgebied door Marokko en strijdt voor zelfbeschikking met de steun van Algerije. Jocelyne Saab documenteert zo het laatste onopgeloste postkoloniale conflict van het Afrikaanse continent, dat nog steeds één van de redenen is voor de spanningen tussen Marokko en Algerije.