Marin Driguez presenteert “Prendre Soin

Een duik in een andere wereld

Het ziekenhuis is een microkosmos waar pijn, genezing en hoop elkaar kruisen. De fotograaf Marin Driguez bracht meer dan 25 maanden door met dagelijkse aanwezigheid in de ziekenhuizen Saint-Pierre, Brugmann en het Jules Bordet Instituut. Deze historische Brusselse instellingen tellen meer dan 6.500 medewerkers en vormen een belangrijke pijler van de ziekenhuissector in de regio.

Twee complementaire projecten: een tentoonstelling en een boek

De meeslepende en gevoelige tentoonstelling zal een selectie van foto's tonen die verschillende diensten van het ziekenhuis vertegenwoordigen. Bezoekers worden begeleid door getuigenissen van zorgverleners en patiënten, in de vorm van audio- of geschreven capsules.

De tentoonstelling zal vanaf maart 2025 plaatsvinden in de « Marquis », een ruimte van meer dan 700 m² op de Sint-Goedeleplaats, in het hart van Brussel. Gratis toegankelijk gedurende vier weken, nodigt het een breed publiek uit om deze wereld te ontdekken.

Tegelijkertijd zal een boek, gepubliceerd door Gallimard en geïntroduceerd door Cynthia Fleury, Franse filosofe en psychoanalytica, de beelden van de vijf jaar durende onderdompeling presenteren, met als rode draad getuigenissen van zorgverleners en patiënten. De lancering van het boek valt samen met de opening van de tentoonstelling op 13 maart 2025.

Een uitnodiging tot reflectie

Prendre soin is een verkenning van de menselijke toestand en zorg als gemeengoed. Het ziekenhuis is een plek waar we allemaal op een bepaald moment in ons leven terechtkomen, ongeacht wie we zijn. Dit project heeft dan ook een universele reikwijdte: we kunnen ons allemaal herkennen in deze beelden.

Het resultaat van een onderdompeling van 5 jaar in de openbare ziekenhuizen van Brussel, Prendre soin is een documentaire die ons confronteert met onze relatie tot zorg.

Door fotografie te combineren met interviews van mannen en vrouwen die zorgen en zorg ontvangen, neemt dit langzame en zorgvuldige werk ons mee in de intimiteit van het ziekenhuis, en toont het deze wereld in al haar complexiteit, tussen geven en opoffering, strijd en berusting, vermoeidheid en overtuiging...

Hier is Prendre soin bovenal een demonstratie van liefde en menselijkheid. En het openbare ziekenhuis is bij uitstek de plaats van dit humanisme, waar zorg wordt begrepen als een gemeengoed, een heiligdom dat is gebouwd op de belofte iedereen, zonder enig onderscheid, te verwelkomen met gelijke overweging en gelijke zorg voor hun waardigheid, zelfs als het moeilijk is om deze belofte in te lossen. In die zin is de zorg voor anderen ook een weerspiegeling van de zorg die de samenleving voor zichzelf heeft.

Het ziekenhuis is een harde en gewelddadige wereld, aandachtig en delicaat, luid en stil, zowel een aparte wereld, een wereld op zichzelf als een universeel beeld van de totaliteit van de wereld, van geboorte tot dood, langs de ervaring van pijn, ziekte en het levenseinde. Een wereld waar de mogelijkheden van de mensheid hardnekkig standhouden.