Over

Pierre Carles, in eerste instantie bekend door zijn televisiewerk, is dissidente films gaan maken waarin hij kritiek levert op de media en het loonstelsel, en portretten maakt van persoonlijkheden als Pierre Bourdieu, professor Choron en anti-kapitalisten die zijn overgestapt naar directe actie. Tot nu toe waren zijn films voornamelijk verankerd in Frankrijk. Dat is de eerste verrassing van deze film, die zich afspeelt in Colombia, een land getekend door een complexe geschiedenis en enorme sociale ongelijkheden, waar boeren tientallen jaren een gewapende strijd hebben geleverd voor de verdeling van de grond. Een land ook waar Pierre Carles een deel van zijn tienerjaren heeft doorgebracht. In die tijd woonde zijn moeder samen met Dunav Kuzmanich, die als eerste een film over de Colombiaanse guerrillastrijders van de jaren vijftig heeft gemaakt zonder zich misprijzend over hen uit te laten of de gewapende strijd te veroordelen. Pierre Charles vertelt in “De toekomst heeft een geschiedenis” aan zijn in 2008 overleden stiefvader wat er sindsdien in Colombia is gebeurd.

De film behandelt de tien jaren die zijn verstreken sinds het begin van de onderhandelingen in 2012 en de verkiezing van de voormalige guerrillastrijder Gustavo Petro tot president van Colombia, richt de schijnwerpers op wat nog nooit eerder behoorlijk werd gedocumenteerd: de guerrilla van de FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia) en hun ruim een halve eeuw durende gewapende verzet tegen de Colombiaanse overheid en de ongelooflijke evolutie die deze revolutionaire beweging heeft ondergaan, gaande van demonisering tot grondwettelijke macht, van vervolging tot terugkeer naar een maatschappelijk bestaan. Een geschiedenis die zowel hoop biedt als wanhopig kan maken, volgens wat de hoofdrolspelers zelf vertellen, vrouwen en mannen van het eerste uur of die een rol hebben gespeeld in de meer recente ontwikkelingen. In hun verhalen loopt alles door elkaar, de politieke onderdrukking, het besluit om in het verzet te gaan, idealen en vriendschappen, soms ook in de vorm van door hen zelf gedraaide fragmenten.

17 januari: vertoning gevolgd door en ontmoeting met Pierre Carles, de regisseur.
6 february : vertoning gevolgd door en ontmoeting met Stéphane Goxe, coscenarist.