The Wombats

Starend naar de zee leek Matthew ‘Murph’ Murphy voor het eerst zichzelf te zien. Na ‘een verschrikkelijke ochtend’ op vakantie met zijn gezin eerder deze zomer, lag hij op het strand en nam hij de enormiteit van zijn omgeving in zich op: de onophoudelijke eb en vloed van de natuur, de tijdloosheid en rust. Hij had daar wat hij nu een ‘paddenstoelachtige spirituele ervaring’ noemt. ‘Het was een openbaring dat ik een leven had geleid dat gevangen zat in mijn eigen hoofd, of in een soort racehelm of met oogkleppen op. Het was echt een krachtige ervaring.’

‘Ik had het gevoel dat ik alles voor het eerst nieuw zag en ik was me ervan bewust dat ik zo egoïstisch was geweest om niet te beseffen hoe gek de wereld en het leven zijn. Ik zal al te veel gevangen in mijn eigen BS.’ Hij stelde zichzelf moeilijke vragen. ‘Waarom zijn mijn hoofd en lichaam de hele tijd van elkaar losgekoppeld? Waarom ben ik soms niet in staat om enige vorm van schoonheid in de wereld of in anderen te zien? Waarom verwacht ik dat de wereld zich naar mijn wil schikt? Waarom stop ik nooit om aan de bloemen te ruiken?’