In haar werk verkent Léna Babinet de verschillende lagen van het geheugen, waarbij ze vraagtekens zet bij de afdruk, het spoor, het erfgoed en de overdracht. Alsof ze herinneringen in de tijd wil verankeren, richt ze zich op het bewaren van de herinnering aan het bakken, de gebruikte materialen, de verzamelde monsters of vergeten rituelen. Het gebruik van keramiek, inherent duurzaam, stelt haar in staat om zowel alledaagse als vroegere objecten te heiligen door ze in een onveranderlijke, eeuwige tijdlijn te plaatsen.
De tentoonstelling nodigt zo uit om na te denken over de overdracht en het voortbestaan van sporen uit het verleden in ons heden en hun onveranderlijkheid in de komende tijden.
