Vera Sola

De Amerikaans-Canadese dichteres, zangeres en multi-instrumentaliste Vera Sola is moeilijk in een hokje te plaatsen. Ze is beschreven als “het verloren kind van Leonard Cohen en Nancy Sinatra”, “Nick Cave als Staggerlee”, “Patsy Cline aan het hoofd van een minimalistische Warpaint” en “PJ Harvey op haar meest onstuimige, tandenknarsende best”. Maar dit alles geeft niet het volledige beeld. Met haar gedraaide, broze fingerpickingstijl, spookachtige vibrato en haar vermogen om haar stem te veranderen van een gutturale brul in een fluisterzacht gestotter, zet ze genres op zijn kop en lijkt ze de tijd om te buigen.

Haar albums zijn alom geprezen, maar Vera staat vooral bekend om haar hypnotiserende podiumprésence. Volgens het tijdschrift Loud and Quiet is ze als “een Westworld android gone rogue; een levend anachronisme, in staat om zowel te plagen op het podium als om de personages in haar nummers met kracht te bezetten, bewegend alsof ze bezeten is door hen terwijl ze speelt”. Haar tweede album, Peacemaker, is vandaag uit op City Slang Records.