Over
Italië, eind jaren ’90. De 40-jarige Olga is moeder van twee kinderen en een toegewijde echtgenote. Op een dag gaat haar man ervandoor met een jong meisje. Alles stort in: de werkelijkheid, haar wereld en haar lichaam. Ze wordt vulgair, gewelddadig, onvoorspelbaar, grotesk. Tijdens eindeloze slapeloze nachten dwaalt Olga door het huis en houdt daarbij haar adem in als een daad van verzet. Schijnbare waanzin wordt extreme luciditeit, en een motor van bevrijding en deconstructie van een maatschappelijke norm. Wanneer de make-up is verwijderd en de schijn is opgeheven, neemt een andere Olga haar plaats in. Een mythische en krachtige vrouw, een hedendaagse Medea die haar leven zelf in handen neemt. In deze bewerking van het gelijknamige boek van Elena Ferrante speelt actrice en regisseuse Gaia Saitta deze vrouw, vergezeld door haar kinderen en haar hond. Op scène staan restanten van een huis; we kijken binnen in Olga’s fysieke en mentale ruimte. Het publiek – verspreid over de scène, rond de keukentafel en in de zaal – is zowel getuige als deelgenoot van Olga’s transformatie. Want sluiten we elkaar niet allemaal op in een rol met onze veroordelende blik? Een rol die weliswaar op elk moment kan verlaten en herschreven worden. Een stuk over de emanciperende kracht van woede en waanzin.
