Het dynamische potentieel van de instrumentatie wordt ten volle benut; van minimalistische, luidruchtige strijkstokken tot sonische orkanen, de muziek van het trio verkent deze extreme gebieden met evenveel enthousiasme. De originele timbres die worden gecreëerd door de geluidsobjecten van Sylvain Darrifourcq zijn in perfecte harmonie met de inventieve cello van Valentin Ceccaldi, die tegelijkertijd melodisch, harmonisch en percussief is. Manuel Hermia hanteert een krachtige lyriek over dit mechanische kader, culminerend in een cathartische uitbarsting.
