Met een honingzoete stem die messcherp uit de hoek kan komen, creëert
Kara Jackson haar eigen mix van emotionele folk en poëtische
alt-country. Ze combineert de brutale eerlijkheid van Nina Simone met de
complexe eloquentie van Fiona Apple en Joanna Newsom en doet zo de
grenzen tussen muziek en poëzie vervagen. Alhoewel haar muziek op het
eerste gehoor makkelijk weg luistert, is het belangrijk om net extra
aandachtig te zijn tijdens je luisterbeurt, anders mis je zoveel lagen
aan genialiteit.
Met ‘Why does the earth give us people to love’ verscheen eerder dit
jaar de debuutplaat van Kara Jackson, en het is een uitnodiging voor ons
allemaal om om te gaan met verlies en het bijhorende rouwproces. Met
songs die geschreven werden tijdens de pandemie is het een natuurlijk
thema om aan bod te laten komen, maar dat maakt de virtuositeit er niet
minder om. Traditionele songstructuren geven hun plaats af, en Jacksons
stem wordt de hoofdrolspeler in ieder nummer, van loepzuivere hoge noten
tot meeslepende diepe tonen. Dit is het resultaat wanneer iemand
opgroeit met country muziek en zwarte feministische poëten als Gwendolyn
Brooks en Lucille Clifton, en we kunnen er alleen maar blij om zijn.