A propos
Planet Winter is geen profetie, maar een gedachte-experiment. Wat als een gerespecteerde politicus met een buitenaards figuur op de vlucht moet en ze samen 1300 km ijsvlakte moeten oversteken? Wat als een tocht geen avontuur is? Wat als het universum in een draagtas past, en de draagtas in je linkerhand?
Drie spelers begeven zich op het ijs en verbeelden zich een toekomst. Een toekomst die nooit zal plaatsvinden en nooit plaatsgevonden heeft, behalve dan heel even op scène.
“It seems likely that they were an experiment. The thought is unpleasant, but the possibility cannot be ignored. What is very hard for us to understand is that these people are neither man nor woman, neither and both, cyclic, lunar, metamorphosing under the hand’s touch, changelings in the human cradle. They are not neuters. They are potentials or integrals.
Therefore on Winter there is no unconsenting sex, nor rape and for seemingly similar reasons these people have never had what one might call a war. In the end, I believe, the dominant factor in their life is not sex or any other human thing: it is cold. Here man has a crueler enemy than even themselves. Someone else will have to think this theory out, though. But, I really don’t see how anyone would be willing to think of victory or defeat after they spent a winter on Winter, and seen the face of the Ice.”
(Day 81 from field notes of Ong T. Oppong, Investigator of the first landing party on Winter) inspiratie The Left Hand of Darkness (1969) van Ursula K. Le Guin
